Our social:

May 25, 2015

ယေန ေခတ္ အင္တာနက္ ကုရာ နတၳိ ေဆးမရွိ


ယေန ့ ကမၻာၾကီးဟာ ရြာၾကီး ျဖစ္ေနတာနဲ ့အညီ လူတိုင္း လူတိုင္း အြန္လိုင္း မသံုးရင္၊ မသံုးတတ္ရင္ ေခတ္ေနာက္က် က်န္ခဲ့သလို ျဖစ္ေနတယ္။တစ္ေန ့ လိုင္းမသံုးမိရင္ ကမၻာၾကီးနဲ ့ အဆက္သြယ္ ျပတ္သြားသလို ခံစားရတဲ့ထိ ျဖစ္လာေနၾက။ဒါ ျမန္မာျပည္ တင္လား ဆုိေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး တကမၻာလံုးျဖစ္ပ်က္ေနတာပါ။

အြန္လိုင္းေတြ ရွိလာလို ့ ဘာေတြ ျဖစ္လာလည္း။ ေကာင္းက်ိဳးတြ ေျမာက္မ်ားစြာရွိလာသလို မေကာင္းမႈ ့ေတြကလည္း ေျမာက္မ်ားစြာ ေပၚေပါက္လာတာပါပဲ။အြန္လိုင္းဟာ အေဝးၾကီးက လူေတြကို နီးေအာင္ ၊အျပင္မွာ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးေသးတဲ့သူေတြကို အရမ္းခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးႏိုင္တယ္။ဒီလိုပဲ အနီနားက တစ္အိမ္ထဲကလူေတြကို အေဝးၾကီးေရာက္ေအာင္ ပို ့ပစ္ႏိုင္သလို အျပင္မွာ အရမ္းခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း သူစိမ္းေတြလို ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ပါေပတယ္။ခ်စ္သူမရွိေသးတဲ့သူေတြ အိမ္ေထာင္ မျပဳရေသးတဲ့ သူေတြကို ခ်စ္သူေတြရွိေအာင္ အိမ္ေထာင္ေတြ ျပဳႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္သလို အရမ္းခ်စ္တဲ့ ခ်စ္သူေတြ အိမ္ေထာင္သည္ေတြကိုလည္း ကြဲေအာင္လည္း လုပ္ႏိုင္ပါေပတယ္။

လူ ့ေတြဆိုတာကလည္း ခက္သားလား။ အသစ္ဆန္းကိုမွ ၊ အသစ္သစ္ေတြကိုမွ လိုခ်င္ တပ္မက္ေမာၾကတယ္။အာရံုေတြရဲ ့စြဲလန္းမႈ ့ေတြေနာက္ တေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနၾကရတယ္။ ကိုယ့္မွာ မရေသး ၊မရွိေသးတာကို အေကာင္းလို ့ထင္ၾကတယ္။ ရျပီးသား ၊ရွိျပီးသားကို တန္ဖိုး မရွိသလို ထင္တတ္ၾကတာ လူ ့သဘဝ။ဒါေၾကာင့္လည္း စီပြားေရး ဖုန္းကုမၸဏီၾကီးေတြ၊ ေဆာ့ဝဲလ္ေရးတဲ့ လုပ္ငန္းေတြက ေဒၚလာသန္းနဲ ့ခ်ီျပီ အက်ိဳးအျမတ္ရေနၾကတာ။လူေတြဟာ လက္ရွိဘဝရဲ ့ ၾကံဳေတြ ့ေနရတဲ့ အခက္ခဲေတြ ၊ေသာကေတြ၊ ဒုကၡေတြကို ေခတၱ ခဏလ်စ္လ်ဴရႈပစ္ခ်င္ၾကတယ္။ ခဏတာေလး ေမ့ေဖ်ာက္လို ့ရရင္လည္း ေမ့လိုက္ခ်င္ၾကတယ္။ေနာက္မွ ေနာက္ကိစၥ။ ဒါေၾကာင့္ အခ်ိန္တိုင္း စိတ္အာရံုေျပာင္းလြဲေစတဲ့ ဂိမ္းေတြထဲမွာ နစ္ျမဳပ္၊ေဖ့ဘုတ္လို ဆိုရွယ္နက္ဝပ္ေတြထဲမွာ အာရံုေတြနစ္ထားလာၾကတာ တစ္ေန ့ထက္ တစ္ေန ့ပိုဆိုးလာတယ္။

အရင္ကဆို အားလပ္ခ်ိန္ သူငယ္ခ်င္းေတြ မိသားစုေတြ တကယ့္လက္ေတြ အေၾကာင္းရာေတြနဲ ့ ေျပာဆို ၾကည္ႏူး ရယ္ရတဲ့ ေနရာေတြမွာ ခုဆို ဂိမ္းေတြနဲ ့ေနရာယူလာတယ္။ ေဖ့ဘုတ္လို သတင္းကြန္ယက္ေတြနဲ ့အစားထိုးလာတယ္။ လိုင္းေပၚက မိတ္ေဆြ အသိေတြနဲ ့ ေန ့တိုင္း ေျပာျဖစ္ေပမယ့္ တစ္အိမ္ထဲ အတူေနၾကျပီး စကားမေျပာျဖစ္တာ လနဲ ့ခ်ီၾကာတဲ့ သူေတြရွိလာတယ္။မိသားစု ထမင္းဝိုင္း အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အျပင္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေျပာဆို စားေသာက္တာေတြ ရွားလာတယ္။ ေဖ့ဘုတ္ေပၚ မစားခင္ စားစရာကို ပံုရိုက္တင္ စားၾကပါအံုး ဆိုတဲ့ ေခတ္ျဖစ္ေန.။ ကိုယ့္ပံု ကိုယ္ ျပဴးျပ ျပဲျပ လွလားေမးတဲ့ေခတ္။ရွိတာေလး ထုတ္ၾကြားလို ့ဒုကၡေရာက္ရတဲ့ေခတ္။ အျပမေတာ္လို ့ဖြခံရတဲ့ ေခတ္..ဒီေခတ္


ဒီလိုပဲ ကားစီး ၊ရထားစီး၊ ေဘးကလူ ဘယ္သူမွန္းမသိေတာ့ ကားေပၚ ရထားေပၚ ေရာက္တာနဲ ့ ဖုန္းထုတ္ ပြတ္ၾကေတာ့တာပဲ။ခ်စ္သူခ်င္း တူတူ ခရီးသြားရင္ေတာင္ တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ ဂရုမစိုက္အားေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ဟာ ကိုယ္ပြတ္ သူ ့ဟာသူပြတ္(ဖုန္း) tongue emoticon တဲ့ေခတ္။ တအိမ္ထဲ အတူေနတဲ့သူ ေဆးရံုးတက္တာ မသိဘူး။ႏိုင္ငံရပ္ျခားက လိုင္းေပၚက မိတ္ေဆြ ႏွာေစး ေခ်ာင္းဆိုးေနလို ့ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ေရးထားတဲ့ စာေတြ ေကာ္ပီလုပ္ ပို ့ေပးျပီး စိတ္ပူျပတဲ့ေခတ္။ သတင္းထက္ အတင္းကို ပိုစိတ္ဝင္စားၾကတဲ့ေခတ္။ သူမ်ား မေကာင္းေၾကာင္းကို ပညာေပးသလိုနဲ ့ ႏွိပ္ကြပ္တဲ့ေခတ္။ ကိုယ္သာ အျပင္မွာ မေကာင္းရွိမယ္ လိုင္းေပၚမွာေတာ့ တကယ့္သူေတာ္ေကာင္းေတြလိုပဲ.သူမ်ားေတြ မေကာင္းတာ လုပ္မိလို ့ကေတာ့ ပိုးဆိုးပက္စက္ ဝိုင္းေျပာၾကတဲ့ေခတ္။သူတို ့ေနရာ ငါသာဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးမရွိ။


လူ ့က်င့္ဝတ္ေတြ ပ်က္ျပားတဲ့ေခတ္။ကိုယ္နဲ ့အျမင္မတူရင္ ကိုယ့္ထက္ အသက္ၾကီးသူ ၊ ဂုဏ္ၾကီးသူ ၊ ဘုန္းၾကီး ၊ မယ္သီလရွင္ မေရွာင္ ဆဲခံရတဲ့ ေခတ္။အနိဌါရံု ျမင္ကြင္းေတြ၊ အတြင္းေရး တခုခုေၾကာင့္ မႈ ့ခင္းျဖစ္ရရင္ လိုင္းေပၚမွာ ပံုေတြကို ဘာမွ မဖ်က္ပဲ ေပၚေပၚထင္ထင္ မညွာမတာတင္ၾက၊ဖြၾကတဲ့ေခတ္။ တခ်ိဳ ့ ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ ကိစၥေလးကို ဒီလို ဖြခံရလို ့ ရွက္ျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတ္ေသတဲ့ထိ ျဖစ္ၾကရေခတ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သူမေက်နပ္တဲ့သူကို ေရးခ်င္တာေရးျပီး ပံုနဲ ့တကြ လုပ္ၾကံတင္လိုက္တယ္။ ဒါကို ဖတ္တဲ့သူေတြက မစဥ္းစား တဖက္သားက ဟုတ္၏ မဟုတ္၏ မသိပဲ အားမနာပ ေဝဖန္ၾက။ဝိုင္းဆဲၾက။ကိုယ္တင္တဲ့ ပံုစာ Likeမရလို ့ မိတ္ေဆြ ပ်က္ၾကရတဲ့ ေခတ္။အင္းးး ေခတ္ၾကီး ေခတ္ၾကီး ဒါပဲဗ်ာ အားေပးၾကအံုး .Likeမ်ားမ်ားနဲ ့မိတ္ပ်က္ခ်င္ဘူး


ေညာင္ညိဳသားေလးသို ့{ ဒီမွာ } သြားလိုက္ပါ



0 comments:

Post a Comment