တိမ္မညိဳ အံု႔မဆုိင္း
မိုးခ်ဳန္းသံေတာင္ မေပးခဲ့ပဲနဲ႔
ေနပူပူမွာ ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲျပီး
တစ္ကမာၻလံုး ေရနစ္ေအာင္
ရြာခဲ့သလားကြယ္.. ။

ဘာအျငိဳးေတြေၾကာင့္
ခုလုိ ရြာေစလဲ ငါ မသိခင္မွာ
အလြမ္းမုန္တိုင္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတို႔
ဆုိး၀ါးစြာ ၀င္တုိက္ျပန္တာေၾကာင့္
နာျပီးရင္းနာ အထိနာလွတယ္။

အမုန္းေၾကြးေတြ မ်ားလွတယ္ထင္ပါ့
မုိးနဲ႔ေလ ျပင္းထန္ေနတုန္း
၀ုန္းခနဲ အသံနဲ႔ သံေယာဇဥ္ေလွေလး
တိမ္းေမွာက္သြားစဥ္ခဏ
ဂ်ိန္းခနဲ အသံနဲ႔အတူ
နာက်င္ျခင္း မိုးၾကိဳးတုိ႔ ပစ္ခ်ပံုက
ထပ္တူက်ေနခဲ့ျပန္တယ္။

ေ၀ဒနာမွ ေျဖရာမရွိေအာင္ပဲ
ေသာကေတြ အလီလီျဖစ္ေပမယ့္
ငါ့အမွားကုိ ရွာမေတြ႕ခင္မွာ
စစ္ခရာသံေပး တိမ္စိုင္တိမ္ခဲတုိ႔
နယ္ေျမသိမ္းပုိက္ေနခ်ိန္
ငါ့ႏွလံုးသားေနမင္းကေတာ့
အေမွာင္ထုရဲ႕ ဟုိး ....
ေအာက္ဆံုးတစ္ေနရာ ေရာက္ရွိေနခဲ့ေပါ့ ။

အေျဖမရွိတဲ့ ဒီ မုန္တိုင္းထဲမွာ
အနာက်င္ဆံုးလူက ငါျဖစ္မယ္လုိ႔
ေတြးလုိ႔မွ မဆံုးေသး

" လမ္းခြဲၾကစုိ႔ေနာ္" ဆုိတဲ့ သူ႔စကားသံေၾကာင့္

ေသခ်ာတာ တစ္ခုက
အျပစ္မဲ့တဲ့ ဒီမုိးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မစဲႏုိင္ေတာ့မယ့္
" ရင္ကြဲမိုး " ပါလုိ႔ နာက်င္စြာ ျပံဳးရင္း
ရင္တြင္းတစ္ေနရာက နားလည္ေနေလရဲ႕ ။

လြမ္းဆုေလး