အေမ့အိမ္သို႔ ......... အျပန္

ဘယ္ဆီကို လွမ္း ေမွ်ာ္မွန္းၾကည့္လဲ 
ျပာလဲ့လဲ့ ေရျပင္သာ အုပ္စုိး
လႈပ္ခတ္ေနတဲ့ ေရျပင္က်ယ္ကုိသာ
ျမင္ေတြ႕ေနခဲ့ ဘ၀ပင္လယ္ျပင္မွာ
မုန္တုိင္းတုိ႔ အလီလီ က်ႏုိင္မွန္း
ငါသိေပမယ့္ ......
ငါ ေဆာက္ခဲ့တဲ ့ရြက္ေလွ
အိမ္ျပန္ကမ္းေရာက္သည္အထိ
ခိုင္ခ့ံဖုိ႔ေတာ့ လုိသည္ေလ။

ေလာကဓံရြက္ေလွတစ္ခုနဲ႔
အနာဂတ္သမုဒၵရာထဲ
ပန္းတုိင္ေတြ႕ဖို႔ ဆင္းရွာမိသူ
ငါ့ကို ..
ရူးတယ္လဲ ေျပာခ်င္ေျပာၾကမွာေပါ့.. ။

ငါ သြားေနတဲ့ခရီး
ငါ ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာ
ငါ တည္ရွိတဲ့ ဒီေလွေပၚမွာ
အားလံုး ကုိယ္စီ ရွိေနၾကတာ
ေမ့ေနၾကတာကုိး .. ။

ထားပါေတာ့ေလ
ဘ၀ေန၀င္ခ်ိန္ ေတာင္စြယ္စီက
ႏြမ္းလ်လ် မ်က္၀န္းတစ္စံုနဲ႔
ပုလဲလံုးစီလ်က္
ေမွ်ာ္လင့္ေနမဲ့ အေမ့အိမ္ကို ေရာက္ဖုိ႔က
ပုိအေရးၾကီးတယ္ မဟုတ္လား ။

အိမ္ေရာက္ရင္ ....
အေမရင္ခြင္ တုိး၀င္
ပန္းသမွ် ႏြမ္းစရာမက်န္ေအာင္
အေမ့မ်က္ႏွာေမာ့ၾကည့္
ေအးခ်မ္းစြာ အတူေနမယ္ေနာ္လုိ႔
ၾကည္းႏူးစြာ ေျပာမိရင္း ...

သားတစ္ေယာက္ အိမ္ျပန္လမ္းမွာ
တုန္ယင္ေနတဲ ့ေျခလွမ္းမ်ားနဲ႔
ကမ္းစပ္က ေစာင့္ေနတ့ဲ အေမ့ကို
မ်က္၀န္းထဲ ျမင္မိ
မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္
တစ္ေန၀င္ တစ္ေန႔ကူး
ေတြ႕ခ်င္ေဇာနဲ႔ ေမွ်ာ္ေနမယ့္ အေမေရ..

သား အျပန္ခရီးမွာ
လမ္းတ၀က္ ေရာက္ေနျပီလုိ႔
ရင္ထဲ နက္ရွိဳင္းဆံုးေနရာက
အေမ့ဆီလွမ္း
သတင္းေပးေနမိရဲ႕ ။

လြမ္းဆုေလး

ေညာင္ညိဳသားေလးသို ့{ ဒီမွာ } သြားလိုက္ပါ