ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္က အေတြးမ်ား

                                

ငယ္ငယ္က ျမင္းမိုရ္ေတာင္ ဘယ္ ႏိုင္ငံမွာ ရွိတာလဲဟု ဆရာမကို ေမးမိရာ ထိပ္ေခါက္ ခံရသည္။ အေျဖကား မရ။
သားသား ႀကီးရင္ ဘာလုပ္ မလဲဟု အေမက ေမးေသာ အခါ အာကာသ ယာဥ္မွဴး လုပ္မည္ဟု ေျဖျဖစ္သည္။ နတ္ျပည္ကို တက္ၾကည့္ခ်င္ သည္ကိုး။
အိမ္ေရွ႕က အဝီစိ တြင္းေၾကာင့္ ငရဲျပည္တြင္ ခ်ိဳးေရ သံုးေရ ေသာက္ေရ အလွ်ံအပယ္ ရွိလိမ့္မည္ဟု အယူမွား မိျပန္သည္။

အိမ္က ဘုရားစင္သည္ ကြ်န္ေတာ့္ မုန္႔ဖိုးထက္ ပို၍ အကုန္အက် မ်ား၏။ အေမသည္ ဘုန္းဘုန္း ၾကြလာေသာ အခါ နံနက္ ေစာေစာထ၍ ခ်က္ျပဳတ္ ထားေသာ ဆြမ္းကို ကပ္၏။ သီလရွင္မ်ား လာေသာ အခါ ကန္ေတာ့ ပါေသးရဲ႕ဟု ဆို၏။ gender ခြဲေၾကာင္း ေဝဖန္ မိ၍ အေမက မ်က္ေစာင္းခဲ၏။

မနက္တိုင္း ေၾကးစည္ ထု၍ ဘုရား ရွိခိုးေသာ အဘြားထံတြင္ ဘုရားရွိခိုး ပါဠိ စာသားမ်ား၏ အဓိပၸာယ္ကို ကြ်န္ေတာ္ ေမးၾကည့္၏။ အဖြားက ကုသိုလ္ ရတယ္ လူေလးရဲ႕ ဟုသာ ေျပာတတ္ ရွာေလသည္။

ဘုရား ဆြမ္းေတာ္ကို အမက သူစား ခ်င္ေသာ သစ္သီးမ်ား ဝယ္၍ တစ္ေန႔ တစ္မ်ိဳး မရိုးေအာင္ ကပ္၏။ ဘုရားကား သူ႔ အႀကိဳက္ကို လိုက္ေနရ၏။ ဘုရားပန္း မ်ားကိုကား ရက္ျခား လႊင့္ပစ္ ရသျဖင့္ အမရယ္ နင္ပန္ဖို႔ ဝယ္တာ ဆိုလည္း ေတာ္ေသးတယ္။ အခုဟာက ဘုရားက ပန္လို႔လား ဟဟု ေမးခဲ႔ရာ နားရြက္ လိမ္ဆြဲခံ ရျပန္သည္။

အေဖသည္ တစ္ရက္ ထူးထူး ဆန္းဆန္း စကားကို ဆို၏။ ပုဂံ ေညာင္ဦး ပုပၸား ဘုရားဖူး သြားမည္တဲ့။ ရွိစုမဲ႔စု စုထားေသာ ေငြကေလးကို ကြ်န္ေတာ့္ အတြက္ စက္ဘီး ဝယ္ေပး လိမ့္မည္ဟု ထင္မွတ္မွား ေနခဲ့ဖူးသည္။ ယခုမူ ဘုရားဖူး စရိတ္တဲ့။ အေဖ့ သူငယ္ခ်င္းသည္ အရက္ဆိုင္ ဖြင့္ထားသည္။ ခ်ဲဒိုင္လည္း ကိုင္သည္။ ဘုရားဖူး လုပ္ငန္းလည္း ကားေတြ ေထာင္ထားၿပီးလုပ္သည္။ ရြာတြင္ အလွဴ အလုပ္ဆံုး ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္သည္။

ကြ်န္ေတာ္ အေဖ့ကို ေမးမိသည္။ အေဖ အိမ္က ဘုရားက ဖူးရတာ ရိုးသြား လို႔လားဟု။
အေဖက အခု သြားဖူးမယ့္ ဘုရားေတြက တန္ခိုးႀကီး ဘုရားေတြ ဆုေတာင္းျပည့္ ဘုရားေတြတဲ့။

ေဂါဓမ ျမတ္စြာ ဘုရား၏ ဆင္းတုေတာ္ တို႔သည္ အိမ္တြင္ ထား၍ ကိုးကြယ္လွ်င္ တန္ခိုး အာနိသင္ ေလ်ာ့နည္းေၾကာင္း ႏွင့္ ႀကီးႀကီး ထုဆစ္ ထားေသာ ဆင္းတုေတာ္ တို႔သာ တန္ခိုး ႀကီးေၾကာင္းကို ထိုစဥ္ကမွ ကြ်န္ေတာ္ သိလိုက္ ရသည္။ ဟုတ္ေပမည္။ အိမ္က ဆင္းတုေတာ္ ေလးသည္ ဖုန္တက္သည္ ကိုပင္ သူ႔ဘာသာသူ မသုတ္ သင္ႏိုင္ ရွာေတာ့ေပ။ ေနာက္ ၿပီး ေသာက္ေတာ္ေရႏွင့္ ဆြမ္းေတာ္လည္း ေန႔တိုင္း ကပ္လွဴ ပသ ရသည္။ ဘုရားရွင္သည္ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္ မူပါလ်က္ စားျခင္း ေသာက္ျခင္း မကင္းႏိုင္ေသး။ အိမ္ဘုရား မဟုတ္ဘဲ အမ်ား ကိုးကြယ္သည့္ ဘုရား ဆင္းတု ႀကီးႀကီးမ်ား တြင္မူ ဆြမ္းစားရန္ မလို။ စားျခင္း ေသာက္ျခင္း မရွိ။ တန္ခိုးႀကီး လိုက္ပါေပ့။

အေဖ့ ညီမ ကြ်န္ေတာ့္ ေဒၚေလးသည္ အေတာ္ေလး က်န္းမာေရး ေဖာက္ျပန္ ေနရွာ၏။ အေဖ့ထံ ေဒၚေလး သမီး ကြ်န္ေတာ့္ အမ ဝမ္းကြဲက ငိုယို၍ ေငြေၾကး အကူအညီ လာေတာင္းသည္။ အေဖက ဘုရားဖူးရန္ စုထားေသာ ပိုက္ဆံမ်ား ပဲ့မည္ ဆို၍ အထိမခံ။ ငါ့မွာ ေငြပို မရွိေတာ့ဘူးဟု ေျပာလႊတ္သည္။ တန္းခိုးႀကီး ဘုရားေတြမွာ ေဒၚေလး အတြက္အလွဴ ျပဳကာ ဆုေတာင္း ေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျဖာင့္ဖ်ေျပာဆို သျဖင့္ အမျဖစ္သူသည္ ငိုမဲ့မဲ့ မ်က္ႏွာႏွင့္ ျပန္သြားရ ႐ွာေလ၏။

သို႔ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘုရားဖူး လိုက္ပါ ခဲ့ရ၏။ ျမန္မာျပည္တြင္ ေတာင္းစား ေနေသာ သူေတာင္းစား ေပါမ်ားေၾကာင္းကို ဘုရားေစာင္းတန္း အနီးတြင္ ေတြ႔ရမွ ကြ်န္ေတာ္သိ၏။ ဘုရားတြင္ ကပ္လွဴ ထားေသာ ေရႊျပားမ်ားသည္ ထိုသူေတာင္းစား လူမြဲ ဖြပ္ဘိုးေအ မ်ားကို ေလွာင္ျပ ေနသကဲ့သို႔ျဖစ္၏။

ဘုရားသည္ ၇ရက္ သားသမီး မ်ားကို တစ္ျပိဳင္နက္ ဆုေတာင္း ပူေဇာ္ျခင္း မခံလိုေပ။ ကြ်န္ေတာ္၏ ကေလး အေတြးလည္း ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္မည္။ အေဖက ေသာၾကာ ေထာင့္တြင္ သြားေရာက္ ပူေဇာ္ ဆုေတာင္း၏။ အေမက အဂၤါေထာင့္တြင္ သြားေရာက္ ပူေဇာ္ ဆုေတာင္း၏။ ဘုရားသည္ အာရုံ မမ်ားေအာင္ ကိုယ္ခြဲ၍ တာဝန္ခြဲယူ ထားပံုရသည္။

လူတခ်ိဳ႕သည္ ေမြးေန႔ အထူး အစီအစဥ္ အျဖစ္ ဘုရားေရ သပၸာယ္ ေနၾက၏။ သက္ေစ့ ပူေဇာ္၏။ မုနိျမတ္စြာသည္ ေရမြန္းလ်က္ ေနရွာ၏။ ခ်မ္းတုန္ေနေရာ့ မလားဟုလည္း ကြ်န္ေတာ္ေတြး မိ၏။
ဤအျဖစ္ကို ရိပ္စား မိပံုရေသာ လူတစ္စုသည္ ဘုရားအနီးတြင္ ဖေယာင္းတိုင္မီး ထြန္းညွိပူေဇာ္၍ အေႏြးဓာတ္ေပး၏။

ေနာက္ေတာ့ သူတို႔သည္လည္း ေစတနာေၾကာင့္ ဟုတ္ဟန္ မတူဟု ကြ်န္ေတာ္ေတြး မိသည္။ ယၾတာအရ လာေရာက္ ပူေဇာ္ စီရင္ေနျခင္း ျဖစ္ဟန္ တူ၏။ အေၾကာင္းမွာ ဖေယာင္းတိုင္ကို အေရအတြက္ အတိအက် ပူေဇာ္ေန ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေလာင္ကြ်မ္း ကုန္ဆံုးေစရုံ မွ်သာ အာရုံ ရွိေန၏။ အေမႊးတိုင္ တစ္ထုပ္လည္း ထြန္းေသး၏။ ဘုရားရွင္သည္ မီးခိုးမႈိင္း တို႔ျဖင့္ က်ပ္တိုက္ျခင္း ခံေနရ ႐ွာ၏။

ဘုရားေစာင္းတန္းမ်ားတြင္ ဆင္းတုေတာ္ထုဆစ္ေနသူမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။ ပန္းပုဆရာသည္ သူ၏ေပါင္တြင္ဆင္းတုကို ညွပ္၍ထု၏။ ငရဲမႀကီးဘူးလားဟု အေဖ့ကို ကြ်န္ေတာ္ေမးၾကည့္မိေသာအခါအေဖက အေနကဇာမတင္ရေသးသျဖင့္ ငရဲမႀကီးေၾကာင္းဆိုသည္။ ပါဝါမတင္ရေသးေသာေၾကာင့္ တန္ခိုးမရွိ။ တန္ခိုးမရွိေသာေၾကာင့္ ငရဲမႀကီး။ ဤသို႔သာ ကေလးအေတြးျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္မွတ္ထားလိုက္သည္။

ကြ်န္ေတာ္ ဘဝင္မက်သည့္ အခ်က္ တစ္ခု ရွိေသး သည္။ ဗုဒၶ ဘုရားရွင္ျခင္း တူပါလ်က္ အဘယ္ေၾကာင့္ အိႏၵိယမွ ဆင္းတု မ်ားသည္ ႏွာေခါင္းခြ်န္၍ တရုတ္ျပည္မွ ဆင္းတုမ်ားသည္ ႏွာေခါင္း ျပားကာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆီတြင္ ဗမာဆန္ေန ရတာ ပါလဲဟု အေဖ့ကို ကြ်န္ေတာ္ ေမးခဲ့သည္။

အေဖသည္ ပါရမီ ရင့္သန္ ေနပံုရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ေရွ႕ျဖစ္ကို ေဟာ၏။ မင္း ဘာသာမဲ့ ျဖစ္မယ့္ အေကာင္တဲ့။ အေမကေတာ့ တစ္မ်ိဳးေျပာသည္။

မိုးႀကိဳးပစ္မယ္ သတိထား ေနတဲ့။ မိုးႀကိဳးသည္ ကြ်န္ေတာ့္အား မပစ္။ ရြာေတာင္ပိုင္းက မိဘကို လုပ္ေကြ်း ျပဳစုေနရွာေသာ ေမာင္ေက်ာ္ဆိုသည့္ တရားသမားေလးအား ပစ္သြားသည္။ 

သိၾကားမင္းသည္ အိုၿပီထင္၏။ လက္မတည့္ ရွာေတာ့ေပ။

( PK Myanmar )

Original link - https://www.facebook.com/profile.php?id=100007066786660&fref=photo

ေညာင္ညိဳသားေလးသို ့{ ဒီမွာ } သြားလိုက္ပါ